عمه شب محبوب امشب

معلوم حالم خوب امشب

می کوبه قلبم مثل گنجیشک

عمه دلم آشوب امشب

بابام می خواد بیاد...

عمه ببین که جای اون دست

سرخی هنوز رو گونه داره

اگه داشته باشه هنوز خوب،  بابام می خواد بیاد، با سیلی صورتم سرخ مونده باشه

عمه ببین که جای اون دست

سرخی هنوز رو گونه داره

بابام داره امشب میادش

آی بچه ها کی شونه داره؟

تاریک اما خیلی خوبه

چرا خوبه تاریکه....

مهتاب امشب نیست عمه

چرا عزیزم؟

بابام من و اینجور ندیده

موهام مرتب نیست عمه

رخت هام مرتب نیست عمه

از درد لب هام زیر دندون

زخم توی لب هام میسوزه

شب ها چقدر سرده خرابه

عمه کف پاهام میسوزه

کاشکی مدینه بودیم عمه

ای کاش نامحرم نداشتیم

مرهم نداریم کاش می شد

معجر رو زخمامون میذاشتیم

عمه بابا بیاد خرابه

 منم باهاش میرم ایشاالله

بابام بیاد میگم بهش که

عمه یه پا مرد ماشاءالله

میگم بهش وقتی که رفتی

عمه به جای ما کتک خورد

افتادم از رو ناقه اون شب

با مشت دندونام ترک خورد

افتادم و از حال رفتم

من خواب بودم با لگد زد

اصلاً نفهمیدم چی شد

بابا خلاصه خیلی بد زد

یه جوری زد، بابا توی تاریکی نمی دیدم دست از کجا میاد

خیلی دیگه بی حوصله ام من

بابام خیلی دیر کرده

کاری براش پیش اومده

یا موهاش به نیزه گیر کرده

یه جوری گریه کرد،  یزید ملعون از خواب بیدار شد، تا اون لحظه گریه ی بلند قَدِقَن بود، دیگه همه دل و زدن به دریا های های گریه کردن، اون نانجیب از خواب بیدار شد، چه خبره؟ بچه ی حسین بیدار شده، بهونه ی باباش رو گرفته. گفت: خوب سر باباش رو براش ببرید ما بتونیم بخوابیم..... حالا توی خرابه چه خبره؟

یه حسی داره میگه الان

جونم به روی لبهام اومد

عطر بابام بوی سیب

عمه کمک کن بابام اومد

سر رو آوردن جلوش گذاشتن روی زمین، گفت: هذا رأسُ مَنْ؟ قالوا هذا رأس أبیک. اینم بابات یا أبتاه ! مَن ذا الذی خضّبک بدمائک؟ محاسنت رو کی خونی کرده؟ مَن ذا الذی قطع وریدک؟ رگ گردنت رو کی بریده؟ مَن ذا الذی أیتمنی على صغر سنّی ؟ من و چرا یتیم کردن؟کی این کارو کرد؟بابا کی یتیمت رو بزرگ کنه؟کی برای این زن های بی کس موند؟ یه نگاه به اینها بکن ثمّ إنّها وضعت فمها على فمه الشّریف لب روی لب های بابا گذاشت...

گم کردم عمه دست و پامو

جونی نموده توی دستام

عمه مراقب باش نیوفته

بابام رو بگذار روی پاهام

بابا سلام ویرونه مون رو

امشب چراغون کردی بابا

سنگین شده سایه ات عزیزم

یاد غریبون کردی بابا

حالا می خواد گله کنه: بابا، بابا

 بابا نیاوردی عمومو

شکوه به عباست کنم من

چشمام نمی بینه که باید

با دست احساست کنم من

چشمام نمی بینه که با دست

دارم پی چشمات می گردم

تو حسرت یک بوسه مردم

دارم پی لب هات می گردم

من چی شدم تو چی شدی وای

بر باد رفته آرزوهام

تو بوی خون روی موهات

من بوی دود روی موهام

دروغ هر کی گفته

ما پیش دشمن کم آوردیم

بابا خیالت جمع باشه

بابا غذا دادن نخوردیم

اما بابا ازتو چه پنهون، ان شاءالله دخترت رو ببخشی، چاره ای نبود، بابا جان

توی کوچه های شام تا مرگ

با عمه ها صد بار رفتم

از تو چه پنهون تا رسیدیم

بابا بگم؟ بازار رفتم

بابا همین غروبی پیش دختر بچه ها رفتم

گفتم منم بازی ولی آنها هولم دادند

نبودی تو بابا،  ز هر گوشه غم ریخت

ببین جای خالیت،  چه خاکی سرم ریخت

امروز روز عاشورای رقیه است، آروم نباش

با قد خمیده

موهام زد سپیده

ببین کار زجر و ،  قیافه ام به هم ریخت

ببین دندونامو، یه جور زد اونم ریخت

بابا این و فقط به تو نشون میدم

ببین زیر چادر، موهام هم یه کم ریخت

بابا این رخت و لباسم، خنده داره مگه نه؟

بابا این التماسم، خنده داره مگه نه؟

هر جا می زدن،  هر جور می زدن

با سنگ می زدن، با چوب می زدن

مردا می زدن،  زن ها می زدن

هی گفتم پاهام،  با پا می زدن

می خوردم زمین،  اما می زدن

کافی بود بگم: زهرا می زدن

یه چند روزی بعد کبودی پلک هام

رسیدم به شهر پُر از زخم و دشنام

دلم خواست بمیرم،  تا نذری نگیرم

من از یک غریبه،  تو دروازه ی شام

اول صدا زد: مَن ذا الذی خضّبک بدمائک؟ بابا یه سئوال داشتم از عمه ام، حالا جوابش رو گرفتم،  بابا شب عاشورا دیدم همه خضاب کردن، گفتم:عمه بابام چرا خضاب نکرد؟عمه درست جوابم رو نداد، گفت:بابات عزادار،  حالا نگاه میکنم:محاسنت غرق خون، بابا: مَن ذا الذی قطع وریدک؟ بابا لحظه ی آخر بچه ها بهم گفتند :عمه بجای اینکه صورتت رو ببوسه، زیر گلوت رو بوسه زده، هی تو راه به خودم میگفتم:یعنی چرا عمه زیر گلوی بابامو بوسیده؟من نشنیدم تا حالا کسی زیر گلوی کسی رو  تو وداع ببوسه،  تا نگام به رگ های بریده افتاد،  آخ قربونت برم کی رگ های گردنت رو بریده؟ یه نگاه به لب های باباش کرد،  بابا جواب سئوال سومم رو هم گرفتم،  بابا دیدم هی چوب خیزران بالا میره، گفتم:عمه کجا رو دارن چوب میزنند؟ دست جلو چشمام گرفت،  وضعت فمها على فمه الشّریف لب هاشو گذاشت رو لبهای بابا،  حسین..... یا أبتاهُ،  لَیْتنی کنت لَک الْفِداء بابا ای کاش من زودتر برات مرده بودم،  یا أبتاهُ،  لَیْتنی کنت قَبل هذا الْیَومِ عمیاءَ. کاش کور شده بودم تو رو اینطور ندیده بودم،  حتّى غشی علیها غش کرد اینقدر گریه کرد، وقتی صداش افتاد همه اومدند دورش،  فلمّا حرّکوها هی تکونش دادند،  آی خانم جان، عزیزم، دیدن دیگه صداش بلند نشد، ای وای.....

هوا هوایکربلا، هوای بین الحرمین

هوای شور و مستی و، هوای گریه بر حسین

دلم دوباره پر زده، شبیه این کبوترا

حس می کنم پر می کشم، تو آسمون کربلا

از تو ممنونم، نکردی جوابم

با حال خرابم، تو جمع گداها، تو کردی حسابم

سالار زینب، امیری حسینم

و نعم الامیرم،،و نعم الامیرم

-------------------

خیلی دلم تنگه برا، شهر حنون عاشقا

تموم هستیمو بگیر، منو ببر به کربلا

از غم دوری حرم، رسیده جونم به لبم

تموم دل خوشیم اینه، نوکر بی بی زینبم

از تو میخونم، فدای تو جونم

دل پریشونم، که میگذره با تو، شبای جنونم

از تو میخونم، تویی کس و کارم

مه شب تارم، به غیر تو آقا، کسی رو ندارم

سالار زینب، امیری حسینم

و نعم الامیرم،،و نعم الامیرم

سینه زدن برای تو با من با من

اذن زیارتم آقا با تو با تو

گریه تو روضه های تو با من با من

قبر و قیامتم آقا با تو با تو

شب اول قبرم منو تنها نذاری

آرزومه تو قبرم رو چشام پا بذاری

حسین آقام آقام آقام (تکرار)

اسم منو خدا نوشت مجنون مجنون

اسم تو رو خدا نوشت لیلا لیلا

طایفه های ما همه نوکر نوکر

طایفه شما همه آقا آقا

بگیر دستمو آقا که یه عمر گداتم

شبا خواب می بینم که توی کرب و بلاتم

حسین آقام آقام آقام (تکرار)

دستم از ضریحت کوتاهه

تا حرم تو خیلی راهه

ذکرم یا اباعبدالله

رویامه رویامه رویامه

کربلا آخر دنیامه

حسین بن علی آقامه آقامه

ثارالله ثارالله ثارالله یا اباعبداله

تو لیلایی و من مجنونت

پدر و مادرم قربونت

عشقمه گنبد و ایوونت

اشک و شور و شین دوست دارم

اربابم حسین دوست دارم

بین الحرمین دوست دارم

رویامه رویامه رویامه

کربلا آخر دنیامه

حسین بن علی آقامه آقامه

ثارالله ثارالله ثارالله یا اباعبداله

عشق کربلا بیچارم کرد

توی روضه ها آوارم کرد

سینه زن علمدارم کرد

سقایی سقایی سقایی

سومین پسر زهرایی

خیلی تو شبیه مولایی زیبایی

رویامه رویامه رویامه

کربلا آخر دنیامه

حسین بن علی آقامه آقامه

ثارالله ثارالله ثارالله یا اباعبداله

اين باديه را از شوق شما دويده

قطع قلبي هذه الصحراء شوقا لكم

پيش از خود من، قلبم به حرم رسيده

حيث أنه وصل الی حرمکم قبلي

با اذن امام هشتم

بإذن الإمام الرضا

با لطف كريمه ي قم

وبلطف من كريمة قم

راهي شده اند اين مردم

انطلق هذا الحشد

اگرچه عازم قبر شهيد كربلا هستيم

برغم أننا نتجه لزيارة قبر شهيد كربلاء

به هر موكب، نمك گير امام مجتبى هستيم

لكن بكل موكب قد من علينا بكرمه الامام حسن المجتبى

 همين پاي پياده، پر از عزم و اراده، مهياي جهاده

إن هاتين القدمين، بكل عزم و إرادة، ممهدتان للجهاد

ناموس خدا از شام بلا در راهست

إن ناموس الله آتيات من شام البلاء

با شور و نوا بين اسرا در راهست

آتيات و هن ملیئات بالحماس و الشوق بين الأسراء

با محنت و غم مي آيند

یأتين بكل محنة

پشت سر هم مي آيند

واحدة تلو الأخرى

مشتاق حرم مي آيند

یأتين شوقا الی حرمک

به قربانگاهِ دلدارش، رسيده زينب كبرى

وصلت العقيلة إلى مذبحة حبيبها الحسين

نگيرد كاش، حسين از او، سراغ دختر خود را

يا ليت الحسين لا يسألها عن طفلته

 امير سر بريده، حسين اي نور ديده، بيا مهمان رسيده

أيها الأمير المذبوح، يا حسين يا ضياء كل عين، أقبل فزوارک قد وصلوا

*********

مِنّا لَكَ يا شَمْسَ الشُّهدا السّلام

اي خورشيد شهيدان! از جانب ما سلام بر تو

شَوقاً لكَ يا مولايَ تَطيرُ الأقدام

گام هاي مان به شوق تو - به جاي رفتن- پرواز مي كنند

قَلبي يَسبِقُ أقدامي

قلبم از قدم هايم سبقت مي گيرد

عَيني تَنْسَى آلامي

چشمانم درد هايم را از ياد مي برد

شَوقاً للقَمرِ الدَّامي

به شوق زيارت آن قرص ماه در خون تپيده

و إنْ حالَ الزَّمانُ دونَنا یا سیِّدَ الأَحْرار

اي سرور آزادگان! حتی اگر روزگار بين من و تو جدايي افکند

أُلبِّي صَرْخةَ المظلومِ يَدعُو غَيْرَةَ الثُّوارْ

ندای مظلومانه ات که انقلابی های با غیرت را میخوانی اجابت می کنم

 بِعَزْماتِي الأَصِيلة ... و قَبْضَاتِي الثَّقيلة ... أنا أفْدِی العَقيلة

با شجاعت حقیقی ام ...با مشت های سنگینم ....از زینب دفاع می کنم

يا أرضَ الوَفاء، أرضَ النُّجباء جِئناكِ

اي سرزمين وفاداري! اي كربلا! بسوي تو آمديم 

مِن النَّجفِ حتی الطَّفِ جِئناكِ

از نجف تا کربلا به سوی تو آمده ایم

مَن يَهْوَى الإمامَ القائِم

كسي كه امام قيام كننده (حضرت مهدي علیه السلام)  را دوست دارد

يَسيرُ كَسيلٍ عَارم

مثل سيلاب خروشان حركت مي كند

لا يَخْشَى لَومَ اللاّئِم

و از سرزنش ملامتگران باكي ندارد

و مِن شَتَّى البِقاعِ قدْ أتَى زَحفُ الوَلائييّن

سیل محبان سراسر جهان به سوی تو آمدند

تَحَدَّوا كَيْدَ صُهيونٍ، فَنِعْمَاً للحُسَينييّن

با مکر صهیونیست ها مقابله کردند و آفرین بر حسینی ها

 بِعَزْماتِي الأَصيلة ...و قَبْضَاتِي الثَّقيلة ... أنا أفْدِی العَقيلة

با شجاعت حقیقی ام ...با مشت های سنگینم ....از زینب دفاع می کنم

صفر تمام شد و طی نشد عزای حسن

هزار حیف که شد زهرکین جزای حسن

 به غربتش چه بگویم، رسول اکرم گفت:

 که ماهیان همه گریند از برای حسن

ای ماهی دریا برایت گریه کرده

پیغمبر و زهرا برات گریه کرده

 به حشر با گل لبخند می‌شود محشور

 خوشا کسی که کُند گریه در عزای حسن

اصلاً محاله اسم امام حسن بیاد یه اسم دیگه نیاد، چه اسمی؟

کسی که فاطمه را کشت قاتل حسن است

 به روز حشر شهادت دهد خدای حسن

هنوز بر بدنش زخم‌ تیرها پیداست

 هنوز شهر مدینه است کربلای حسن

ز بس به پیکر پاکش نشست تیر ستم

 به روی شانه، بدن گشت نی‌نوای حسن

بابا، پیغمبر با اون مقام،  لولاک لما خلقت افلاک، با این عظمت، چه جوری تشییع کردن پیغمبرو؟چه جوری بدنش رو برداشتند؟تا حالا فکر کردی؟پیغمبر رو شبانه بردند خاک کردند. یکی یه دونه دخترش رو شبانه برد علی، چند نفر بردند؟این همه پیغمبر گفت: فاطمه پاره ی تن منه، هفت نفر.امیرالمؤمنین رو شبانه بردند،  باز برای تشییع فاطمه هفت نفر بودند، اما علی رو چهار نفر، فقط حسنین موندند، تنها بدنی که روز تشییع شد،  ای کاش بدن امام مجتبی رو هم شبانه می بردند، حضرت زهرا سلام الله علیها، یه روز به امیرالمؤمنین گفت: علی جان،  من نگرانم.نگران چی هستی خانم جان؟علی جان تابوت های مدینه، دیواره نداره، علی جان حجم بدنم پیداست، نمی خوام نامحرما حجم بدنم رو ببینند، امیرالمؤمنین تابوت ساخت، دیواره داشت خیال فاطمه راحت شد، یه جمله بگم، کاش یه دونه هم برا حسنت می ساختی، وقتی از بالای پشت بام تیراندازها تابوت رو هدف گرفتند، اگه تابوت دیواره نداشته باشه، تیر مستقیم به بدن میره، هفتاد تا تیر به این بدن، لااله الا الله، با این بدن چه کردند؟فقط همین رو بگم: وقتی ابی عبدالله تیر بیرون میکشید، کفن، پاره پاره شد، بدن پاره پاره شد.می خوام بگم: یا زهرا، بدن حسنت،  جنازه ی اما حسن مجتبی، بدن بی جان، هفتاد تا تیر خورد، ما می خواهیم عالم رو زیر رو کنیم، بدنی که جان نداشت، اما حسینت هنوز داشت نفس میکشید، حسین... من روضه ام رو میخوام از زبان امام بخونم، می خوام حقش رو ادا کنی، برت میگردونم خطبه ی زین العابدین، کلام امام، یه جایی تو مجلس اون ملعون، امام سجاد وقتی خطبه خوند، اول جد اولش رو معرفی کرد، بعد جد دومش رو معرفی کرد، بعد مادرش رو معرفی کرد، تا گفت: انا بن فاطمه،  اونجا یزید ملعون به مؤذن گفت: بلند شو اذان بگو، تا رسید مؤذن به اسم پیغمبر، تا گفت: اشهد ان محمد رسول الله، زین العابدین بلند شد عمامه شو زمین زد، گفت:  این محمد که میگی،  جد توست یا جد من؟ اینجا همه ی مقاتل میگن: یزید از جلسه رفت، فرار کرد، نتونست بمونه.من با اینجا کار دادم، وقتی این ملعون رفت، انگار امام سجاد راحت شد، انگار سبک شد، اینجا چند تا جمله داره، پدرش رو معرفی میکنه، یکی از جملات اینه، رسید به جمله،  أنَا ابنُ مَنقُتِلَ صَبرا ، من پسر اون کسی ام که تو گودال قتلگاه،  هنوز زنده بود، یه نفر با نیزه، یه نفر با شمشیر، یه نفر با سنگ، پیرمردها میومدند، یکی با چوب می زد، یکی با عصا می زد، اینقدر زدنش، ای حسین......بگو حسین، نفست بگیره، کربلاتو امام حسن بده، ای حسین.....

گفتا شنیدم سلامت نمی کنند

گفتا مگو جواب سلامم نمی دهند

تو مثل اهل مدینه زمن مگردان رو

که فارق از دو جهانم به یک کلام کنی

دربهشت کنی باز و زود می بندی

چه می شود نگه نیمه را تمام کنی

نور خدا نخله ى سینا،  حسن

هوش ربا،  از دل موسى حسن

نغمه ى داوود از او پُر ز شور

راز شفا بخشى عیسى حسن

حسن جان،  حسن جان....

یاسمن سرو قد سبز پوش

سیم تن گلرخ زیبا حسن

هر دو به عرش عظمت گوشوار

سرخ حسین آمد و خضرا حسن

فرق حسین است و حسن حرف یا

این حسن است، آن دگرى یا حسن

سبط نبی، نجل علی، حبل خدایم

بنیانگذار نهضت کرب و بلایم

در عرصه ی پیکارها بی یار ماندم

یاران همه رفتند و با اغیار ماندم

بی خود نبود شب عاشورا دل زینب گرفت، گفت:حسین جان این اصحابت رو امتحان کردی؟گفت:زینب جان این اصحابم تا آخرین قطره ی خون پای من ایستادن، چرا این سئوال رو میکنی؟آخه از حسنم خاطراتی دارم.به علامه ی طباطبایی گفتند:چرا صلح کرد امام حسن؟فرمود:حسین هفتاد و دو تا داشت،  حسن نداشت. بابا امام حسین اومد نماز بخونه، حبیب، سعید ایستادند، یکی هیفده تیر، یکی سیزده تیر خورد، خم به ابرو نیاوردند، امام حسن تو خیمه ی فرماندهی مشغول نماز بود، سجاده رو از زیر پاش کشیدند، چنان به ران مبارک خنجر زدند استخوان معلوم شد، بمیرم برا غریبیت آقاجان.

فرزند حیدر را سر سازش کجا بود

این صلح آغاز قیام کربلا بود

من جنگ صفین و جمل را قهرمانم

من یکه تاز سرفراز نهروانم

ضربات امیرالمؤمنین بکر بود،  یه ضربه می زد کارو تموم می کرد،  یه نفر رو دو بار زده، اول زد پاشو قطع کرد، بعد هم رو سینه نشت، علتشم شاید این باشه که اسم باباشو آورد، گفت:من با بابات رفیقم علی، اول پا رو زد شاید ایمان بیآره.....یه نفر دیگه ام بود این جوری ضربه می زد اونم امام حسن بود، دویست نفر گارده حفاظت از جمل اند، همه نیزه دار، این دویست نفر یه گردان ویژه اند، امیرالمؤمنین علیه السلام به محمد حنفیه فرمود:میری کار این گردان رو به هم می ریزی و کار و تمام میکنی، گفت:لَبَّیک یا اَبتا، تاخت، تاخت، نیزه دارها یه عده نشسته یه عده ایستاده، یه عده سوراه، رسید به گارد اینها برگشت، امیرالمؤمنین عصبانی شد، گفت:بابات منم اما این ترس رو از من به ارث نبردی، این ترس ارث مادرت بود.اَینَ الحسن. لَبَّیک یا اَبتا، فرمود:برو کارو تموم کن، امام حسن تاخت، این شمشیر داره می چرخه، نیزه دارها نگاه کردند، هیبت امام حسن رو دیدند، فرار کردند، همه فرار کردند، زد شتر رو پی کرد، تو کجاوه دست اون رو گرفت، گفت:کیه به حریم نبوی وارد شده، امام حسن گفت:محرمتم، بیا پایین، امیرالمومنین می فرمود:جانم حسن، یه هیبتی داشت، یا امام حسن زود پیرشدی، امام حسن فرمود:ما بنی هاشم زود پیر میشیم. نه آقا از همه ی بنی هاشم زودتر پیر شدید، فرمود:من بچه بودم یه منظره ای دیدم تو کوچه....

یافتم در گذر راهبری

از شه تشنه تو مظلوم تری

همسری داشت حسین همچو رباب

بود عمری ز غمش در تب و تاب

آخه سر از تشت افتاد، اومد جلو، اولین بار بود رباب از زینب جلو زد، سر رو برداشت،  داره پیشونی رو می بوسه، حضرت زینب سلام الله علیها تعجب کرد، رقیه هم داره می بینه، بابا به همه رسیدی، نوبت من کی می رسه، شب تو خرابه بی بی زینب فرمود:رباب عاشورا داداشم داشت می رفت همه به خط شدیم برا دست بوسی، تو یه گوشه ایستادی نیومدی، اون روز اونجور، امروز اینجور، گریه کرد، خانم جان اون روز به خودم گفتم:تا زینب هست تو کی هستی، اما دعا کردم یه بار دیگه پیشونیه پسر پیغمبر رو ببوسم، امروز خودم دیدم سر خودش اومد

همسری داشت حسین همچو رباب

بود عمری ز غمش در تب و تاب

اربعین سه روز موندند،  می خوان برگردند، زین العابدین فرمود:عمه جان، اگه بمونیم همه مثل رقیه میشن، بی بی فرمود:چشم بریم. همه سوار شدن دیدن یه نفر کنار قبر ابی عبدالله، اومدند دیدن رباب،  خانم جان میشه من اینجا بمونم.

همسری داشت حسین همچو رباب

بود عمری ز غمش در تب و تاب

لیک دلها همه غم پرور تو

که بود قاتل تو همسر تو

یه نگاه کرد امام حسن دید همسرش ظاهری هم شده داره گریه میکنه، آقا کرم رو ببین، فرمود:از اون راه فرار کن،  دست زینب بهت نرسه، راه فرار به قاتل نشون داد، فردا قیامت مگه میذاره مارو جهنم ببرند، فرمود:دلی که برا حسنم بسوزه فردا قیامت نمیذارن بسوزه، چشمی که برا حسنم گریه کنه، فردای قیامت گریون نمیشه، پایی که قدم برداره برا زیارت حسن، در صراط نمی لرزه، اربعین حدود بیست میلیون کربلا بودند، الان بقیع چه خبره؟یه دعا کنم:

ای کاش شبیه اربعین امسال

راه حرم فاطمه هم باز شود

کی میگن بیایید برید راه حرم امام حسن هم بازشده؟

داد این گنبد وارونه ی پست

دو زن خائنه را دست به دست

آن یک از زهر جفا قلب تو سوخت

وین به تابوت تن پاک تو دوخت

اربابتون تو بقیع نشت رو زمین، بعضی تیرها گیر کرده، تیر می خواد بره راحت تر فرو میره، وقتی می خواد بیرون بیاد غوغاییه.

من دل خسته غریب وطنم

پاره ی قلب پیمبر حسنم

نگذارید بداند زینب

زچه گلگون شده رنگ کفنم

تیر هم گر بدنم را بدرید

ببریدم ولی آهسته برید

حسین جان عباس شمشیر نکشه...هر کی دلش می خواد بین امام حسن و امام حسین باشه،  محضر پیغمبر و علی برسه بلند بگه: یا حسن...

فرمود کنیزها تشت بیارید، یه ملحفه ای رو سر انداخت،  همین جور خون دل داره می ریزه،  ناله دارها، خبر به زینب دادن، همچین که صدای پای زینب رو شنید،  فرمود:این تشت رو ببرید،  تشت رو دارن می برن، لب ها رو پاک می کرد، چشم زینب افتاد دید گوشه ی لب ها خونیه. خدایا این ماه صفر دو تا تشت نشون زینب دادند، .

اندر اینجا قلب زینب خسته بود

اندر آنجا هر دو دستش بسته بود

از لب لعل حسن خون می چکید

خورد لب های حسین چوب یزید

اینجا باز اباالفضل، حسین بودند زیر بغل زینب رو بگیرند،  اما بمیرم دست بسته زینب رو آوردنش مجلس یزید، دید چوب بالا می ره...

آن روز مرگم را به چشم خویش دیدم

کز مادرم عجل وفاتی را شنیدم

ای کاش جای محسنش من مرده بودم

ای کاش من سیلی زدشمن خورده بودم

ای که میگی به روضه خون

روضه ات رو اینجوری نخون

منم میگم با دل خون

خدا کنه دروغ باشه

میگن که گوشواره شکست

میگن روی زمین نشست

مونده هنوز یه جای دست

خدا کنه دروغ باشه

اومدند بیرون از مسجد، امام حسن دستش تو دست مادر، هی میگه جانم مادر، راهشون رو گرفتند، بی بی دست امام حسن رو فشار داد، یعنی حسنم، امروز کربلای توست، عالم تو دست توست،  اما امروز روز صبر.

 میگن:این که یه دست زد، یه سیلی زد غلط، یه نگاه کرد این طرف از علی خبری نیست، یه نگاه کرد اون طرف از علی خبری نیست، با دو دست از دو طرف آنچنان زد تو صورت بی بی دوعالم،  دیگه چشم ها خوب نمی دید، دیگه گوش ها آسیب دیده، وقتی افتاد رو زمین،  امام حسن زیر بغلش رو گرفت، وای مادرم، مادرم.یه روز فضه اثاثش رو جمع کرد، امیرالمؤمنین فرمود:تو هم می خوای مارو تنها بذاری، بقچه اش رو زمین گذاشت شروع کرد گریه کردن، بابا منم کنیزش بودم، می خوام گریه کنم، جلو شما که هیچکی نمیتونه گریه کنه،  تا شما نیستید، حسین گریه میکنه، زینب گریه میکنه، دو سه کلمه حرف می زنم آروم می گیرند،  اما من دارم از گریه ی حسنت دق می کنم، هرچی میگم:خواهرت دق مرگ میشه، حسین داره می میره، بابات اذیت میشه، هی میگه:فضه تو که نبودی، نبودی، حسین هم ندید، زینب هم ندید، اونی که من دیدم حالا حالاها باید گریه کنم...

همه ی وجودم عباس
ای بود و نبودم عباس
ابوفاضل،ابوفاضل...
غوغای ِ عطش بر پا شده
خیمه ها لب ریز ِ سراب
دل ِ همه رو خون می كنه
قحطی ِ آب قحطی ِ آب
اما یكی آروم نمیشه
مونده دلش در تب و تاب
از تشنگی داره می میره
شش ماه ی نازه رباب
چشمارو گریون میكنه
سقا رو دل خون میكنه
قلب ِ عمو دیگه طاقت نداره
میره شاید یه كمی آب بیاره
تا كه علی آروم بگیره
رو دستای ِ مادر نمیره
تا چشم ِ حسین خون نباره
قلب ِ حرم بی شكیب ِ
خیلی آقامون غریب ِ
همه ی وجودم عباس
ای بود و نبودم عباس
ابوفاضل،ابوفاضل...
كنار ِ شریعه رسیده
غم دلشو آب میكنه
آتیش می گیره چشم ترش
مشكو كه سیراب می كنه
خونكای آب و میبینه
اما نمی نوشه ز آب
با دلی پر از حسرت و غم
باز یاد ِ ارباب می كنه
غم نداره توی ِ وفا
تكیه گاه ِ خون ِ خدا
سقا به سوی حرم پر كشیده
اما چرا امیدش نا امیده
هم مشك آبش رفته ز دست
هم محراب ابرو ها شكست
میرسه حسین قد خمیده
علقمه شد دریای خون
نقش زمین ِ آسمون
همه ی وجودم عباس
ای بود و نبودم عباس
ابوفاضل،ابوفاضل...

خورشید به گود آمده ،سرگرم قنوت است
این آل سعود است که در حال سقوط است 3

آماده شده لب بزند جام جنون را
صادرکند از نفت عرب،بشکه ی خون را

بیزار ز جنگیم ولی مرد جهادیم
دادیم سر و دست ولی باج ندادیم 2

ما با احدی نیز نداریم سر جنگ
لعنت به بلادی که شد آغاز گر جنگ

ما منتظر حمله ای از سوی حجازیم
تا بین بقیع ش حرمی ناب بسازیم

علی .........

یا حیدر کرار زند نقش به زودی
بر پرچم سبز عربستان صعودی

(از روضه عباس)2 شرف یاد گرفتیم
یک عمر از او یکسره امداد گرفتیم

*شما بچه هییتی ها که کم نمیارید،شما که یک عمر از ابوالفضل دم زدید
 اینجا نتیجه می ده ، اونایی کم میارن که پشتشون به حضرت ابوالفضل گرم نیست*

ما غیر کفن بر تن خود جامه نداریم
ای شمر برو شوق امان نامه نداریم

آماده ی آنیم بپوشیم کفن را
ایران که نمردست بگیرد یمن را

هر شاه صعودی شده یک نوکر در بست
در پشت لباس عربی فتنه ی غرب است

ننگی که به پیشانی شاهان صعودی ست 2
زیر سر یک مشت مسلمان یهودی ست 2

از نام علی  واله و مستیم همیشه
ای خاک یمن پشت تو هستیم همیشه

متن مداحی میثم مطیعی بنام سلام ای هلال محرم  :

شده آسمان خیمه غم/ زمین و زمان غرق ماتم
دوباره افق، رنگ خون است/ سلام ای هلال محرم
دوباره محرم رسید و / حسینیه شد سینه هامان
دل اهل دل سینه زن شد /نفسهایمان مرثیه خوان
به هر خط مقتل/ بیا خون بگرییم
که منزل به منزل/ چو مجنون بگرییم
(یاحسین یابن الزهرا)

بخوان روضه خوان بار دیگر/ بیا شرح آن ماجرا کن
بیا بغض یک ساله مان را/ به یک روضه حاجت روا کن
روایت کن از دشت ماتم/ بخوان خط به خط روضه هایت
ولی بگذر از خط آخر/ که سربسته ماند حکایت
بیا ای دل امشب/ به پابوس این غم
بیا تا بباریم/ چو باران نم نم
(یاحسین یابن الزهرا)

دوباره شده صحن هیأت/ پر از عطر نام شهیدان
دوباره بیا دم بگیریم/ به یاد امام شهیدان
که ما مرد راه حسینیم/ نبیند کسی ذلت ما
بمیریم و هرگز نگیریم/ امان نامه دشمنان را
که میثاق ما جز/ به عشق ولی نیست
که فریاد ما جز/ علی یا علی نیست
(یاحسین یابن الزهرا)

کلُّ زمانٍ جدیدْ ... فیهِ یزیدٌ جدیدْ

می شکند خشم ما، کاخ یزید زمان

یکسر قهرنا، قصر یزید الزمان

لرزه به پا می کند، در دل اهریمنان

ویرجف قلوب الشیاطین

می رسد از هر طرف، پاسخ هل من معین

من کل جانب، یصل لبیك لنداء هل من معین

گشته سپاه حسین، جلوه گر از اربعین

وظهر جیش الحسین من یوم الأربعین

دنیا و عقبای ما حسین... لبیک یا مولا یا حسین

یا حسین، أنت دنیانا وعقبانا. لبیك یا مولانا یا حسین

تا دشمن هست ما روز و شب در میدانیم

نحن في‌المعرکة لیل نهار مادام العدو موجود

ما سیلابیم، ما دریاییم، ما طوفانیم

نحن السیل، نحن البحر، ونحن العاصفة

نحنُ هُبوبُ الرياحْ …نحنُ عُلوُّ الرِّماح

(ما وزش بادیم ...... ما بلندی نیزه‌هاییم)

نحنُ بَريقُ السُّيوفْ …نحنُ رُعودُ الكِفاحْ

(ما تلألؤ شمشیرهاییم .... ما غرش نبردیم)

نحنُ جنودُ السّماءْ ... في دَمِنا الكِبرياءْ

(ما سربازان آسمانیم  ..... و بزرگی و عظمت در خون ما جاری است)

نحن شُعوبُ اللّهيبْ …أشعلهُ الشُهداءْ

(ما ملت‌هایی هستیم همانند زبانه‌های آتش خشم ..... که خون شهدا آن را افروخته است)

بُركانُ الثوّارِ يا حسين

این آتشفشان انقلابیان است، ای حسین (ع)

صَرْخاتُ الأحرارِ يا حسين

و این فریاد آزادگان است، ای حسین (ع)

في بَحرِكَ  المَوَّاجِ قد شُدَّ الشِراعْ

( بادبان‌های کشتی نجات در دریای موّاج تو کشیده شده است)

مَن في سَفينِكَ لا يلقاهُ الضَّياعْ 

(کسی که در کشتی توست، گمگشته و سرگردان نمی‌شود)

كلُّ زمانٍ جديدْ ... فيهِ يزيدٌ جديدْ

(در هر دوره جدید ..... یزید جدیدی وجود دارد)

إنَّ سبيلَ الحياةْ ... رفضُ حياةِ العَبيدْ 

(تنها راه زندگی با سعادت .... رهایی از زندگی بردگان است)

إنَّ لنا في الحسينْ ... حَبلَ صُمُودٍ مَتينْ

(همانا حسین برای ما .... ریسمان محکم ایستادگی است)

وَحدتُنا قُوَّةٌ ... تَفْتِكُ بالظالمينْ

(وحدت ما قدرتی است .... که ستمگران را از پای در می‌آورد)

آمالُ الانبياءْ يا حسين  

این آرزوی پیامبران است، ای حسین(ع)!

قدْ لاحتْ في السّماءْ يا حسين

که در آسمان متجلی شد، ای حسین(ع)!

لنْ ينثَنيْ عَزمُ الشعوبِ الثّائِرةْ

(اراده ملت‌های انقلابی)

ضِدَّ حُكوماتِ الضَّلالِ الجائِرةْ

(در مقابل حکومت‌های گمراه و ستمگر خاموش نخواهد شد)

با اذن رهبرم ، از جانم بگذرم

در راه این حرم ، در راه یار

یا حیدر گویم و شمشیری جویم و

اندازم لرزه بر جان کفار

هم پیمان گشته اند کفر و تکفیر

شیطان است و زر و زور و تزویر

اما از وعد حق دل آگاه است

پیروز این نبرد حزب الله است

نماز صبح در کربلا

نماز ظهر در سامرا

نماز عصر ان شاء الله

بقیع و مسجد الاقصی

لبیک یا علی یا مرتضی

لِعلی أنْتَمی ، حُبُّه فی دَمی

من به علی منسوبم ، عشق او در خون من 

سَیفُه مُلهِمی ، هو الإمام

و شمشیرش الهام بخش من است ؛ اوست که پیشواست!

واعلمُوا أنَّ لی ، نَبْضٌ بِداخِلی

بدانید و آگاه باشید که درون من تپشی است

سمّیتُهُ علی ، فخرُ الکِرام

 که آن را علی نامیده ام؛ مایه افتخار کریمان

منهُ نَسْتَلهِمُ روحَ الإیمان

ما جوهر ایمان را از او الهام گرفتیم

لا نخافُ الریاح إنّا بُرکان

از هیچ بادی نمی هراسیم که خود آتش فشانیم

یا تکفیری! صبرکْ صبرکْ

ای تکفیری! صبر کن ، صبر کن

إنّا سوفَ نَحفِر قبرَک

ما گور تو را خواهیم کَند

لبیک یاعلی ، یا مرتضی

یا أحفادَ ثمود ، یا جُرذانَ الیهود

ای نوادگان ثمود ، ای موش های یهود! 

إنّا سوفَ نعُود ، للانتقام

ما برای انتقام بر می گردیم

إن کنتُم داعشاً ، فإنّا داعسٌ

اگر شما داعش هستید ما نیز "داعس" ( له کننده) هستیم

 سوف نَدعَسُکم، تحت الأقدام

 و شما را زیر گام های خود له می کنیم

إنّا فی المعرکة سَیفٌ مسلُول

ما در میدان نبرد شمشیر عریانیم

سَنَجْعلُکُم عَصْفاً مأکول

و شما را مانند لقمه ی جویده شده خواهیم ساخت

إنّ الموتَ یُصبِح قوتک

قطعاً مرگ و نابودی ، قوت و غذای تو می شود

لکن قبلَه جیبْ تابوتَک

اما پیش از آن ، تابوتت را همراه بیاور

یا إسرائیل ! خیبر خیبر!

ای اسرائیل خیبر را به یاد بیاور

إنّا والله جیشُ حیدر

به خدا سوگند که ما سپاه حیدریم

لبیک یاعلی ، یا مرتضی

لبیک یا حسین، یا ثارالله

متن کامل اشعارحاج محمود کریمی